ظرفیت سنجی فرم محلات شهر براساس الگوی شهر فشرده (نمونه موردی بابلسر)

از موضوعات اساسی در راستای نیل به توسعه شهری پایدار شناخت الگوی کالبدی شهر و تلاش برای دستیابی به فرم شهری مطلوب است. هدف این مطالعه سنجش ظرفیت فرم محلات برمبنای الگوی فشرده است. روش پژوهش به لحاظ ماهیت از نوع توصیفی-تحلیلی و به لحاظ هدف از نوع کاربردی می‌باشد. به منظور گردآوری اطلاعات از بلوک‌های آماری سال‌1390 مرکز آمار ایران استفاده شده است. برای استخراج و طبقه بندی اطلاعات این پژوهش از نرم‌افزار (GIS) بهره‌گرفته شده است. از روش آنتروپی برای تعیین میزان اختلاط محلات 22 گانه شهر استفاده شده است، همچنین به منظور رتبه‌بندی فرم محلات از روش کوپراس (COPRAS) استفاده شد. نتایج نشان می دهد که شاخص های اصلی مرتبط با فرم فشرده (تراکم ساختمانی و جمعیت، اختلاط کاربری، نسبت مالکیت اتومبیل و...) وضعیت مطلوبی در محلات نیمه فشرده شهرک‌ساحلی، شهرک‌دانشگاه، شهرک‌آزادگان و نخست‌وزیری و نیمه‌پراکنده یورمحله‌ بالا، شهرک‌قائم، کتی‌بن، علوم‌پایه و جواهری دارند و این محلات از شرایط مساعدتری برای پیاده سازی الگوی رشد فشرده برخوردارند، و در محله هایی مثل بی بی سرروزه مقدار Qj بدست آمده بیشترین اختلاف را با سایر محلات داشته بنابراین از کمترین پتانسیل لازم برخوردارمی باشد. طبق نتایج به دست آمده، الگوی رشد در اکثر محلات شهر، فرم پراکنده را نشان می دهد که در صورت توجه به مزایای فرم فشرده در سایه برنامه ریزی و مدیریت کارآمد، پایداری بیشتری را، برای اینگونه محلات ایجاد می‌نماید.